Update, beter laat dan nooit...

Het vorige reisverslag is alweer een tijdje geleden en op veler verzoek is hier weer een update in vogelvlucht van de afgelopen periode! Mooi gesproken..

De afgelopen periode zijn we behoorlijk gewent geraakt aan het leven op Aruba. We leven vooral lekker 'tranquilo', zoals bijna alle Arubanen ook doen. Ook zijn we helemaal gewend aan het klimaat. Als op een dag het weer wat minder is en het 'slechts' 25 graden is dan hebben we het steenkoud.

Op 30 september kregen we een soort van herfstvakantie en hadden we inmiddels een ticket geboekt naar Bonaire van 1 oktober t/m 5 oktober. Van het ene paradijs naar het andere zeg maar.. Op Bonaire gingen we op bezoek bij matties van de ALO bij Jan, Tom, Maddie en Malou. Zij hebben daar een huis gehuurd en daar sliepen we ook. Eenmaal aangekomen werden we opgepikt en gingen we dit samenzijn maar eens even inluiden met een heerlijke Amstel Bright en dit bleef niet bij 1,2,3,4,5... waarna we de tel al vlot kwijt zijn geraakt. Voor de volgende dag hadden we ons opgegeven voor een jaarlijks evenement: Swim to Klein Bonaire. Dit is een zwemtocht naar een klein eilandje op 800 meter van Bonaire en is beschermd natuurgebied. Echter na al die Amstel Bright hebben Jan en Mike zichzelf in bescherming genomen en de verdrinkingsdood vermeden door niet te gaan. Volgend jaar een nieuwe kans.. Daan is wel gegaan met Maddie, Malou en Tom. Daan heeft de toch ook volbracht en kwam als een rode zeeboei het water uit. Respect! Nou dat was genieten haha! Verder hebben we op Bonaire genoten van het heerlijke eten, hebben we met Jan twee duiken gemaakt en zijn we de laatste twee dagen in het national park Washington Slagbaai geweest met een gehuurde Jeep.

Het duiken op Bonaire deden we voor het eerst zelfstandig (zonder divemaster) en dit was een leuke ervaring. Het koraal is een stuk mooier dan op Aruba en hebben enorm veel verschillende vissen gezien. Helaas hebben we geen dolfijnen of andere bijzondere beesten gezien, maar het was zeker indrukwekkend. Dit mag ook wel aangezien het als 1 van de mooiste duikgebieden ter wereld bekend staat.

We gingen naar het national park met een gehuurde Jeep Wrangler. Eenmaal aangekomen bij de poort moesten we paspoorten laten zien en de beste man nam zijn baan iets te serieus. Hier werd door ons gretig gebruik van gemaakt door te zeggen dat we gingen scheuren en racen in het park. Hier ging hij vervolgens ook weer heel serieus op in door Daan alle regels die gelden in het park uit te leggen. We waren wat aan de late kant en we moesten van de beste man de korte route doen, omdat de lange route te ver zou zijn als we alle hotspots wilden zien. Daan ging hier weer heerlijk op in door te zeggen dat we dan wel tandje gas erbij zouden doen en dan ook nog even achterste voren die berg op slippers zouden beklimmen en dat het dan allemaal ook wel goed zou komen. Eindelijk kon de beste man lachen en gingen we het park in. In het park gold een snelheidslimiet van 25 km/u en helaas hebben we het niet gered ons hieraan te houden, al ging het de eerste 200 meter best aardig. De natuur is hier prachtig en hebben mooie beesten gezien van leguanen tot arenden. Ook konden we hier prachtig snorkelen en zijn we bij de laatste hotspot van een rots van ongeveer 6 a 8 meter gesprongen. Hier moesten we een stukje naartoe lopen en besloten op blote voeten te gaan. Dit bleek een helse tocht tussen cactussen en scherpen rotsen door. Eenmaal aangekomen zag het er (met onze hoogte vrees) toch beangstigend uit. Maar door die barre pijnlijke tocht was er (achteraf) gelukkig geen we meer terug en dus SPRINGEN! Maar met 30 graden op je bol springen van een rots in de Caribische zee.. We hadden ook in NL kunnen zitten...

Op 5 oktober vlogen we weer terug naar Aruba en zouden 15.55u vertrekken, 19.00u overstappen op Curacao om 25 minuten daarna te landen op Aruba. Het zou echter allemaal anders lopen... De eerste vlucht werd gecanceld en werden op een vlucht van 18.15u gezet. Wij nog vragen: halen we dan de aansluiting op Curacao wel? Ja dat halen jullie makkelijk en geen probleem... Volledig volgens Antilliaanse stijl vertrok dit vliegtuig een kwartiertje later en beseften we al dat het krap zou worden, maar volgens de mensen daar nog steeds geen probleem. 18.50u: landing op Curacao en dachten we als we nu haasten naar onze aansluiting dan komt het wel goed... Maar de 20 meter van het vliegtuig naar de aankomsthal moest perse per bus en vervolgens duurde dat gelukkig maar 10 minuten. Eenmaal bij de balie aangekomen van de Airline bleek dat een vliegtuig op de Antillen voor het eerst op tijd is vertrokken en wij dus de aansluiting hadden gemist. Wij informeren bij de balie en zeggen ze: ze hadden jullie in Bonaire moeten houden en dat hebben we gecommuniceerd. Zij wisten dus niet dat wij toch naar Curacao kwamen. Miscommunicatie en wij waren weer de dupe. Maar ach een kwartier later ging nog een vliegtuig naar Aruba, weliswaar van een andere maatschappij, maar die service zouden ze ons wel geven.. Of toch niet?! Want ze zetten passagiers alleen op een andere vlucht als ze geen eigen vliegtuigen meer hebben en aangezien er om 21.15u nog een vliegtuig ging werden we daarop gezet. Deze vlucht zou rond 22.30u landen op Aruba. Maar het stukje Curacao - Aruba was toch maar 25 minuten? Ja zegt mevrouw: Deze vlucht gaat via BONAIRE! Niet te geloven natuurlijk, maar deze mooie Antilliaanse vrouw kon er ook niets aan doen en lachte lief dus namen we ons verlies als een man. Uiteindelijk waren we exact 23.30u op Blue Village en zijn we maar gelijk gaan stappen tot het licht uit ging. Met recht valt deze wereldreis dus in de categorie GRAFREIS! Wel ge-lach-en!

Dinsdag heeft Mike samen met Mark en Ben meegetraind bij de nummer 2 van vorig seizoen uit de Eredivisie. De trainer zei van te voren dat het ‘spierendag’ is op de dinsdag. Aan het aantal pylonen op het veld te zien leek het geen partijtje te worden. Dit was ook niet het geval en de training had meer weg van een training van de commando’s dan een voetbaltraining. De training duurde bijna twee uur, waarvan een klein anderhalf uur bestond uit conditie en krachttraining. Het nut van deze training zagen we niet helemaal aangezien ze bij een partijtje elkaar alleen maar in de weg lopen en nog geen 5 keer de bal naar elkaar kunnen overspelen. De dagen die hierop volgde waren dagen met spierpijn van heb ik jou daar. Op moment van schrijven is de spierpijn nog steeds erg groot, kunnen we bijna niet lopen (#kannietmeerlopen) en we hebben ook besloten om de dinsdagtraining (die ‘doe-het-zelf-blessure-dag’…) voortaan maar over te slaan.

Afgelopen woensdag hebben we een nachtduik gedaan. Dit was echt supervet en is heel anders dan overdag duiken. Het nachtleven onder water is heel anders dan overdag. Doordat het donker is hadden we per persoon een lamp mee en daardoor komen de kleuren van het koraal er heel mooi uit. Veel vissen die je overdag ziet slapen in het donker en veel ander onderwaterleven komt tevoorschijn. De slapende vissen zie je slapen tussen het koraal en sommige konden we zelfs optillen en doorgeven zonder dat ze ook maar 1 vin bewogen. Heel bijzonder om mee te maken. Daarnaast hebben we een octopus, kreeft, garnalen en bijzondere vissen gezien. Zo zagen we ook een aantal Lionfish, die ook voornamelijk in donker tot leven komen. Dit is een heel mooie vis, maar is niet inheems. Ze moeten om die reden gedood worden, omdat ze het koraal ernstig aantasten en de kleine vissen doden. Daarnaast hebben ze geen natuurlijk vijanden in dit gebied en word het een plaag. Onze divemaster zag als eerst een Lionfish en wij hingen vlak boven hem om te zien hoe hij deze vis pootje ging lichten. Het bleek een stugge knaap, want na gestoken te zien dwars door het lichaam blijft hij niet doen of er niets aan de hand is. Uiteindelijk zat hij op de speer en werd hij gedood door met een steen op zijn kop te slaan. Daan heeft ook een Lionfish gedood en de sadist besloot 5 keer te steken, om er toch zeker van te zijn dat ie echt dood was! Heerlijk.

De afgelopen week hebben we bezoek gehad van de ouders van Daan en hij fungeerde als een soort gids en heeft ze bijna het hele eiland laten zien. We zijn ook met hen in het national park van Aruba geweest en hebben hier een aantal grotten bekeken en lekker de toerist uitgehangen. Donderdag (op Daan zijn verjaardag) zijn ze naar het wekelijkse festival ‘Carrubean’ geweest. Vandaag is hun laatste dag alweer aangebroken en vliegen ze vanavond na een heerlijke vakantie weer terug naar Nederland.

De stage verloopt ook voorspoedig en zijn inmiddels bezig met de organisatie van een sportdag. Deze hebben we nieuw leven ingeblazen, omdat voorgaande jaren telkens het zelfde werd gedaan en de leerkrachten ook wel eens wat nieuws wilde.

We hadden ondertussen al wel wat foto’s weer op Facebook geplaatst van Bonaire e.d. De fotosite werkt namelijk voor geen meter. Tot zover weer de update en we zullen proberen wat vaker dan afgelopen tijd een update op de site te zetten!!